Hospicjum Św. Ojca Pio zapewnia wszechstronną, bezpłatną opiekę ciężko chorym, szczególnie z zaawansowaną chorobą nowotworową. Wiemy, jak zajmować się osobą chorą, jak wspierać jej opiekunów – rozwijamy te doświadczenia od 20 lat.

Czasami nie można danej osoby uzdrowić, ale można się o nią troszczyć. Nie zawsze można wyleczyć chorobę, ale zawsze można otoczyć współczuciem cierpiącą osobę. Dlatego współczucie tak bardzo może pomóc w wyzwoleniu z cierpienia. Pomoc i współpraca z hospicjum to realny wymiar wyrażania współczucia.

Choroba, która może dotknąć każdego człowieka potrafi całkowicie zdominować jego życie. Ogranicza mu aktywność zawodową, towarzyską, rodzinną; fizyczną, umysłową i emocjonalną. Chory przestaje być samodzielny i zaradny życiowo. Choroba, powodująca nieodwracalne zmiany, jest więc zaburzeniem biologicznym, psychologicznym i społecznym. Ograniczenie kontaktów międzyludzkich, jakiego doświadcza chory, wpływa na jego niższą samoocenę, poczucie osamotnienia. Wszystkich negatywnych skutków choroby doświadcza też rodzina chorego. Niosąc pomoc choremu, hospicjum pomaga całej rodzinie. Opieka, którą nasze hospicjum potrafi zagwarantować − dzięki bardzo dobrej organizacji i stale podnoszącej swoje kwalifikacje kadrze pracowników i wolontariuszy − jest holistyczna, obejmuje aspekty medyczne, psychologiczne, duchowe, międzyludzkie.

Chorymi opiekują się zespoły specjalistów, które tworzą w zależności od potrzeb, lekarze, pielęgniarki, psychologowie, fizjoterapeuci, opiekunki i wykwalifikowani wolontariusze. Opieka może trwać od kilku dni do kilku miesięcy, a nawet lat.

Opieka sprawowana jest w domu chorego jednak od kilku lat stowarzyszenie buduje swój własny dom, który będzie otwarty dla wszystkich potrzebujących. To kompleks pod nazwą „Dom Ojca Pio”, w którym zaplanowano działalność hospicjum stacjonarnego, hospicjum domowego, Poradni Paliatywnej, ośrodka dziennego pobytu dla osób niesamodzielnych, kuchni i stołówki dla seniorów i osób potrzebujących.

Hospicjum prowadzi Wypożyczalnię sprzętu, dbająca o dostarczenie i montaż sprzętu w domu chorego. Wypożyczalnia zajmuje się także konserwacją i naprawą łóżek i innych urządzeń, którymi dysponuje. Dla chorych pod opieką hospicjum sprzęt wypożyczany o dostarczany jest bezpłatnie. Jeśli chorzy znajdują się w trudnej sytuacji finansowej otrzymują od hospicjum bezpłatnie leki, artykuły higieniczne oraz żywienie dojelitowe.

Hospicjum św. Ojca Pio w Pszczynie przyznano:

• Certyfikat Ogólnopolskiego Forum Ruchu Hospicyjnego
• Certyfikat ISO 9001:2015 na Usługi Medyczne w zakresie: Hospicjum Domowe, Poradnia Medycyny Paliatywnej, Poradnia Geriatryczna, Pielęgniarska Opieka Długoterminowa

Działalność hospicjum trwa nieprzerwanie ponad 20 lat. W tym czasie liczba pacjentów zgłaszanych do hospicjum wzrosła od 5 (1999 r.) do ponad 100 osób miesięcznie (2021 r.), w tym chorych na nowotwory i niesamodzielnych seniorów.

Hospicjum jest Organizacją Pożytku Publicznego; działa zgodnie z statutem. Na działalność medyczną pozyskuje środki z Narodowego Funduszu Zdrowia. Jednak liczba chorych wymagających opieki paliatywnej, którzy zgłaszają się do hospicjum jest znacznie większa niż pozwala na to kontrakt z NFZ. Nie odmawiamy nikomu! Każdy chory, który zgłasza się do hospicjum nie może zostać bez pomocy, dlatego w imieniu potrzebujących prosimy o wsparcie:

• Darczyńców indywidualnych
• Firmy
• Jednostki samorządu terytorialnego
• Jednostki państwowe
• Fundacje

Hospicjum – idea gościnności i szacunku sięgająca starożytności

Słowo hospicjum pochodzi od łacińskich słów hospes – gość i hospitium – gościna, gościnność. Powiedzenie Hospes hospiti sacer  − Gość gospodarzowi świętym − pochodzi z czasów starożytnego imperium rzymskiego i wiąże się z zadbaniem o miejsca noclegowe dla podróżnych, by zapewnić podróżnym jak najlepsze warunki wypoczynku przed dalszą drogą.

Współczesny ruch hospicyjny

Początki współczesnego ruchu hospicyjnego związane są z potrzebą niesienia pomocy i  niezaniedbywania, a nawet unikania, trudnych zjawisk związanych ze śmiercią, umieraniem. Dzięki ruchowi hospicyjnemu przestają one być tematem tabu, a człowiek znajdujący się u kresu życia otaczany jest opieka, która łagodzi objawy fizyczne i udręki psychiczne towarzyszące śmierci.

Za początek nowożytnego ruchu hospicyjnego uważa się otwarcie pierwszego nowoczesnego hospicjum im. św. Krzysztofa w Londynie (1967). Jego twórczynią była dr Cicely Saunders (1918−2005). Dużą rolę w jej życiu odegrał poznany w 1947 roku Polak Dawid Taśma, który umierał w szpitalu, gdzie pracowała. Rozmowy z Dawidem uświadomiły Cicely  konieczność zmiany w sposobie traktowania ludzi, których życie zbliża się do kresu. Słowa Dawida: „Chcę tylko tego, co jest w twoim umyśle i w twoim sercu” stały się mottem jej pracy, by leczyć ból i objawy postępującej choroby jednocześnie łagodząc cierpienia psychiczne i duchowe chorego.

Cicely starając się o fundusze na budowę hospicjum rozpowszechniała swoje obserwacje, przemyślenia i idee; ruch hospicyjny zaczął się rozprzestrzeniać w wielu krajach. Zagadnienie i praktyki związane z opieką nad ludźmi umierającymi przeniosła ze społecznych instytucji charytatywnych na poziom dyscypliny naukowej.

W 1986 roku Komitet Ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia opierając się na doświadczeniach licznych już wówczas hospicjów i własnych badaniach, wydał raport zalecający metody leczenia przewlekłego bólu nowotworowego, które wypracowano i stosowano w hospicjach. W raporcie z 1990 roku rekomendowano obejmowanie ludzi umierających opieką paliatywną, czyli uwzględniającą wszystkie − fizyczne, emocjonalne i duchowe potrzeby chorych. W wielu krajach, również w Polsce, opieka paliatywna stała się częścią systemu organizacji ochrony zdrowia.

Cicely Saunders opracowała ponad sto artykułów naukowych, została uhonorowana wieloma tytułami naukowymi, angielska królowa przyznała jej tytuł Damy. Mężem Cicely był Polak, Marian Bohusz-Szyszko, malarz ekspresjonista, krytyk sztuki i publicysta, wielokrotnie nagradzany. Jego prace znajdują się w kościołach i kaplicach w Londynie, gdzie zamieszkał po II wojnie światowej, oraz w muzeach w Warszawie, Gdańsku, Krakowie.